fot. Patrycja Ludzkowska
Cześć! Dzisiaj znowu tylko ja. Z wierszem.
Napisałam go, będąc podczas ferii na nietypowych rekolekcjach w milczeniu. Napisałam tam tyle rzeczy, ile nie napisałam przez cały zeszły rok. Myślę, że w niedzielę w ramach walentynek może pojawić się kolejny wiersz o tematyce takiej, jak ten poniżej. Muszę się jeszcze nad tym zastanowić, czy go opublikuję, a jak nie, to zmuszę Martę, żeby w końcu coś od siebie napisała! Tymczasem dziękujemy za wszystkie wejścia, i pomimo tego braku bezpośredniej odpowiedzi, komentarza...to myślę, że jest tu jednak ktoś, kto to czyta.
niewinne prośby
Pozwól mi być kimś więcej,
Niż pojedynczym uśmiechem,
Oka mrugnięciem,
Jednym dniem,
Krótką rozmową
Minięciem na ulicy.
Pozwól mi być szczerego
Wybuchu śmiechem za
Każdym razem, gdy o mnie pomyślisz.
Pozwól mi być piosenką
Dawno zasłyszaną, której
Szuka się tyle lat.
Pozwól mi po prostu
Przy Tobie być.
24.01.2016
//Patrycja
