Czeeeść! Chciałabym móc powiedzieć coś ciekawego, podać jakiś konkretny powód tak długiej nieobecności na blogu, ale nic więcej poza "nie chciało mi się" nie przychodzi mi do głowy. Ostatnie dwa miesiące tak szybko zleciały, ja też miałam trochę do roboty, ale... jakieś teksty gdzieś tam szybko zapisane powstają. Jeden z nich chciałabym Wam pokazać.
Mogę Wam powiedzieć w tajemnicy, że ten tekst powstał jakąś godzinę temu. Nie leżał kilka dni, miesięcy, lat jak niektóre z wcześniej publikowanych. To był impuls. Słuchałam akurat piosenki, którą podałam wyżej, zaczęłam do niej rysować, aż w końcu pisać. No i tyle.
Mam tylko nadzieję, że się Wam spodoba. Kolejny post będzie o wiele szybciej, bo już za kilka dni, a z czym związany... przekonacie się niedługo :)
Dom mój złote ma pręty
Złoty spodeczek
Białe poidło
I poprzecinany widok na świat
Kiedyś ten dom zielone miał liście
Brązowe kory i gałązki
Rude sąsiadki
A świat szeroko otwartymi oczami był
Chciałbym tylko usłyszeć śpiew
Mego dzieciństwa
Wobec tego słyszę śpiew maszyn
Który odbiera piękno mych wspomnień
Zagłusza me myśli
I świat
//Patrycja
